Merhabalar,
Bu yazarın okuduğum ikinci kitabı. Daha öncesinde 
Fareler ve İnsanlar kitabını okumuştum. Onu da bayağı sevmiştim. Ama bu kitabı okuduğum kitaplar arasında en sevdiğim kitaplardan oldu. Karakterlerin duygularını yaşamayı seven bir insanım. Okuduğum kitaplarda da bunu ararım hep. Bu kitapta da bu güzelce işlenmişti.
Bundan sonrası biraz spoiler içerecek.
Roman baştan sona hüzün içeriyor. İsmini gerçekten hak ediyor. Başta ailemizin biraz umutları da olsa sona doğru her şey kötüleşiyor. Onların çektiği her sıkıntı ile ben de dertleniyordum. Paralarının hesabını bazen ben tutuyormuşum gibi hissediyordum. Başlangıçta asla ayrılmayacaklarını her şeyi birlikte yapacaklarını söyleyen ailenin yavaş yavaş dağılması da insanı kedere boğuyor biraz. En çok üzüldüğüm karakter ise 'Ana' oldu. Kitapta nerdeyse herkese ismi ile hitap edilirken ana ve babanın ismi asla geçmiyor. Ana ailenin dağılmaması için umutların korunması için her türlü zorluğa göğüs geriyordu. Onun yorgunluğunu oturduğum yerden hissedebiliyor gibiydim. Özellikle büyükana öldüğü zaman söylememesi gerektiği için öldüğünü saklayıp onla beraber bir gece geçirdiğinde ne kadar güçlü bir kadın olduğunu anlayabiliyorduk.
Bahsi geçen ailenin tek isteği bir ev ve geçimlerini sağlayacak bir işti. Bu umutla yola çıkmışlardı. Bu uğurda birçok şey kaybettiler. Mutlu sonla bitmeyeceğini her ne kadar bilsem de yine bir umut
beklemiştim. En azından hayale bırakılacak iyimser bir son beklemiştim. Ama gerçek son o kadar yıkıcıydı ki. Bundan sonra asla iyi bir şeyler çıkmayacağı belliydi benim açımdan.
Her bir karakteri ayrı bir ızdırap ve zorlukla mücadele eden ve her birini ayrı ayrı hissedebildiğimiz bu kitabı tekrar okumak istediklerim arasına koydum bile. Umarım siz de beğenirsiniz. İyi okumalar...
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.