Gece soğuk ve sessizdi; rüzgar yoktu, tek dal kıpırdamıyordu ve yorgun attı da kendi yolunu kendi buluyordu. Uzun bir süre hiçbir şey görmeden ve eski mutlu günlerinde olduğu gibi, kafasını tedirgin edecek hiçbir soruyla kurcalamadan yoluna devam etti: Daha sonraları, karanlık yüzünden diye düşünecekti. Çünkü bulutlar arasında Ay belirince ağaçlar, gölgeler kayalar ağır ağır çözülmez bir esrarın işaretli işaretlerine dönüştüler. Korkutucu olan ne mezarlıktaki acıklı taşlardı, ne de yapayalnız serviler ne de ıssız gecedeki kurtulmaları. Dünyayı korkulacak kadar şaşırtıcı yapan şey, alemin sanki bir hikaye anlatmaya kalkışmasıydı. Dünya cellata sanki bir şey söylemek istiyor, bir anlamı işaret ediyor, ama bir rüyadaki gibi bu söz dumanlı bir belirsizlik içinde kayboluyordu.
Sayfa 18 - YkyKitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.