Normalde sevdiğim kitapları bir günde bitirirdim ama artık sevmediğim kitapları bir güne sığdırır oldum. Bir de bazı kitapları görür görmez anlıyorum seveceğimi ya da sevmeyeceğimi bu kitapta olduğu gibi. Kitabı elime alırken bile hissediyordum sevmeyeceğimi öyle de oldu. Kitapla ilgili sevebildiğim tek şey kore hayranlığı ve Daniel Henney’yin adının geçtiği yerler. Aşk, kariyer, asperger sendromu, aile bunların hiç biri beni içine çekmedi. Olaylar arasında ki kopukluk Phillip’in yılışıklığı, Aliza’nın bayağı hareketleri, Stella’nın ailesinin de kopuk tavırlarını da eklersek kitap benim için çekilmezdi. Michael’ın annesi kanser hastası bir yerde artık Michael’ın özgür kalabilmek için ölmesini isterken bile okuduk. Üstelik kadın bakıma muhtaç bile değildi. “Annesinin ölmesini istemiyordu. Onu seviyordu. Ancak annesinin hayata veda etmesinin onu özgür bırakacağı kaçınılmaz bir gerçekti.” Alıntısında görüyoruz. Sonrasında Stella’nın ailesiyle tanıştığında annesine yardım ettiği gerçeğinden utanması. Annesinin kuru temizlemesi ve terzi dükkanı var Michael’da tasarımcı yolundayken annesinin hastalığı yüzünden terzilik ve eskortluğu bir arada götüren bir karakter. “Kendine yalan söylemesinin mantığı neydi? Havalı eğitimleri ve yüklü servetleri olan bu insanların yanında otururken utanıyordu, evet.” Kitabın sonunda da görüyoruz ki Stella da bu terzilik durumdan şikayetçi çünkü onu da şu alıntıdan anlıyoruz. “Artık tam bir özgüvenle erkek arkadaşımın bir tasarımcı olduğunu söyleyebilirim.” Sonrasında da Michael’ın birkaç ay içinde yükselip başarılı olmasını okuyoruz ve the end çok şükür. Bir de araba mevzusu var ama neyse o da ben de kalsın. Çünkü yazdıkça kitap için verdiğim puan gittikçe düşüyor. Son olarak söylemek istediğim şey şu ne zamandır vasatın altında ki kitaplar en iyi aşk romanı seçiliyor?

Aşkın FormülüHelen Hoang · Epsilon Yayınları · 2023938 okunma

·

137 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kimsesiz Maria