Başlarken..
Birisinin bir daha hiç gelmeyecek olması, bir şey söylemeyecek olması, asla tek bir adım atmayacak olması, ne yakınımıza ne uzağımıza doğru -bize bakmayacak, gözlerini başka yöne çevirmeyecek olması... Kim bilir buna nasıl dayanıp sonrasında bunu nasıl atlatıyoruz? Gel zaman git zaman nasıl olup da unutuyoruz, sessizliğe gömülen onlardan nasıl uzaklaşıyoruz, bilmiyorum.
.
Sayfa 9 - Yapı Kredi yayınlarıKitabı okudu
··
593 görüntüleme
Ancak birisi hayatını kaybettiğinde düşünülür ya bir şey için geç olduğu, hatta her şey için -hele hele onu beklemek için- ve onu kayıtlardan silmekle yetiniriz.
Yakınlarımız için de böyledir bu, bize çok zor gelse de çokça gözyaşı döküp sokakta yürürken olsun evde olsun görüntüsü gözümüzün önünden gitmese de, uzunca bir süre yokluklarına asla alışamayacağımızı düşünsek de
... Ama ta baştan -ölüp gittiklerinden itibaren- en ipe sapa gelmez şey için, saçma sapan bir telefon konuşması ya da ıvır zıvır bir soru için bile (Arabanın anahtarlarını orada unutmuş olabilir miyim? Çocuklar bugün kaçta çıkıyor?) -aslında hiçbir şey için- onlara artık bel bağlamamak gerektiğinin farkındayızdır.
Hiçbir şey hiçbir şey demektir. Gerçekte bunu aklı almaz insanın, çünkü keskin anlamlar içerir ve bu da doğamızla çelişir: Birisinin bir daha hiç gelmeyecek olması, bir şey söylemeyecek olması, asla tek bir adım atmayacak olması, ne yakınımıza ne uzağımıza doğru -bize bakmayacak, gözlerini başka yöne çevirmeyecek olması... Kim bilir buna nasıl dayanıp sonrasında bunu nasıl atlatıyoruz? Gel zaman git zaman nasıl olup da unutuyoruz, sessizliğe gömülen onlardan nasıl uzaklaşıyoruz, bilmiyorum.
Karasevdalılar
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.