Roman, iyi bir ölümü hayal etmekle geçen kötü bir yaşamın hikayesi. Okurken insanın göğsüne koca bir öküzü çaktırmadan yavaşça koymayı başaran, yalnızlık ve her türden değişikliğe yabancılaşmanın kitabı, Tatar Çölü. Daha çok da; Drogo’nun kendini gerçekleştirme yolculuğunda tüm dizginleri talihinin egemenliğine bırakmasının hikayesi. Drogo’nun kendisi bu kitabı sondan başa doğru okusaydı yine aynı tercihleri yapar mıydı? Yine o konformist, gün geçtikçe daha çok bağlılık duyduğu hayatın, gerçekleşmesi zor bir ihtimalin peşinden bile bile otuz yıl harcar mıydı? Kendi kendinin farkında olmasına rağmen, kandırılmışlık duygusu ile yine kendini mi avutur yoksa subayı değil ama esiri olacağı Bastiani Kalesinin kapısını gördüğü daha o ilk anda ondan koşar adım uzaklaşır mıydı? Romanda, doğru zamanda kendi şansını yaratmayı beceremeyenlerin, erteleyenlerin, nafile bir umuda bağlanarak, kendiyle ve dünyayla inatlaşarak, zamanla körleşip hakikatı kabul etmekte zorlanarak, sürekli o anın gelmesini bekleyerek geçirdiği harcanmış bir ömrün ardından, gerçek o an geldiğinde, şansın sadece hakedenlerin yada en azından çaba gösterip deneyenlerin yanında olabileceğini artık çok geç ve acı bir şekilde göreceklerinin vurgusu yapılıyor.

Tatar ÇölüDino Buzzati · İletişim Yayınevi · 201813,3bin okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gokhan Unverdi