Hayatım bir tren gibi akıp gidiyor.
Her uğradığı durakta bir acı yüklüyor, kalbimin vagonlarına.
Binen her yolcu bir yük yalnızlığıma.
Taşıyamıyorum bunca yükü.
Tek bir yolcu daha istemiyorum artık.
Şimdi boşaltsam bütün yükümü, öylece bir durakta.
Daha devam eder mi yoluna bu tren?
Karanlıkta ve gerçek bir boşlukta.
Saliha Ediz
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.