Mustafa Kemal ertesi gün, ordunun ardından şehre girecekti. Bu akşam
-daha sonra Kemalpaşa adını alacak olan- Nif'te kendini rahatlamış ve neşeli hissediyordu. "Nedir bu?" diye bağırdı. "İzmir'e girdiğimiz akşamdır bu. Bu kadar sessiz mi olacağız? Kendimiz şarkı söyleyelim bari."
Bir kadeh içki getirmişlerdi, istemedi. "İş ve içki bir arada olmaz," dedi. Saldırı başladığından beri ağzına bir damla içki koymamıştı; amacını elde edinceye kadar da koymayacaktı. Yanındaki subaylarla birlikte, yalnız kahve ile coşarak, Venizelos'un resmi altında zaferi kutlamak için şarkı söylemeye başladı.
Zaferi kazanması için on beş gün yetmişti. Sonunda Ankara'ya döndüğü vakit arkadaşlarından özür diledi: "Kusura bakmayın. İnsan bazen hesabında yanılabilir. Tahminimde bir günlük bir yanlış yapmışım."
Sayfa 378 - Altın KitaplarKitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.