Objektif Bir Bakış Açısı ile Bakabilmek
Objektif bir anne veya baba olmak için, öncelikle sabırlı ve bilinçli bir yapı sergilemek gerekir: Çocuğunuzun karakter yapısını kabul edin ve belli bir gelişimsel dönemden geçerken neler yaşayabileceğinden haberdar olun. Objektif bir ebeveyn çocuğunun zayıflıklarını da, güçlü olduğu noktaları da bilir. Bunun için, daha önüne bir şey çıkmadan, karşısına çıkabilecek durumlar için hazırlıklıdır. Tehlike daha başlamadan bunu önleyebilir. Çocuğunun yaşadığı zor anların da farkındadır - öğretmek zaman alır. Bundan dolayı sabırlı davranın.
Objektif görüşlü anne-babalar çocukları ile tartışmaya girmezler. Subjektif görüşlü anne-babaların yaptığı gibi çocuklarından olayların “mantığını” dinlemelerini beklemezler. Sonuçta bir öfke krizinin eşiğindeki - ya da daha da kötüsü içindeki - küçük bir çocuğa mantık anlatamazsınız. Bir yetişkin gibi davranmak ve ona en iyi bilenin siz olduğunuzu göstermek zorundasınız.
Örneğin, objektif anne-baba mağazadaki lolipopu isteyen çocukları için “O lolipopu istediğini biliyorum ama hayır, yiyemezsin.” demeli ve yanında her zaman çocuklarının sevdiği atıştırmalıklardan bulundurup ondan vermelidir. Eğer hale ısrarcılığı devam ederse mağzanın dışına çıkarıp “Biliyorum mutlu değilsin ama ancak sakinleştiğinde içeri girip sana ayakkabı bakabiliriz.” demeli ve ağlamayı kestiği zamanda ona sarılıp duygularıyla başa çıktığı için onu kutlamalısını. “Aferin, kendini sakinleştirmeyi becerdin.”
Çocuğu “senden nefret ediyorum anne” bile dese (istekleri yerine gelmeyince birçok küçük çocuğun yaptığı gibi), üzülmez ve kendini suçlu hissetmez. Çocuğuna “Böyle hissettiğin için üzgünüm ve ne kadar sinirlenmiş olduğunu görebiliyorum ama cevap hala ‘hayır’” der. Her şey bittiğinde, çocuğunu hislerini dizginleyebildiği için tebrik eder.
Durum ne olursa olsun, objektif bir anne-baba her şeyi önceden planlar, kontrolü elinde tutar ve her şeyi bir öğretme fırsatı olarak ele alır. Bunu yaparken öfkeli bir polis gibi değil, yol gösteren anlayışlı ve sakin bir öğretmen gibi davranır.
KANIT TOPLAMAK
Gelişimsel, çevresel ya da mizaçla ilgili birtakım etkenlere bağlı olmaksızın; bir çocuk herhangi bir saldırgan davranışta bulunduğunda (vurmak, ısırmak, atmak, itmek), sık sık öfke nöbetleri yaşadığında ya da başka uygunsuz davranışlar sergilediğinde (yalan söylemek, çalmak, hile yapmak) müdahale etmeden önce resmin tamamına bakıp, sorular sorarak kanıt toplayın:
- Bu davranış ne zaman başladı?
- Genellikle bunu ne tetikliyor?
- Geçmişte bununla ilgili ne yaptınız?
- Geçip gitmesini mi beklediniz?
- Bunu “o döneme özgü” bir şey olarak mı gördünüz?
- Ya da “bütün çocuklar yapar” bahanesine mi sığındınız?
- Sosyal hayatında veya aile ortamında onun duygusal olarak daha incinebilir duruma gelmesine neden olacak birtakım değişiklikler oldu mu?
Kanıt toplamak, çocuğunuza karşı bir durum yaratmak demek değildir. Sadece davranışını açıklayacak ipuçlarını görebilmekle ilgilidir. Böylelikle olumlu ve ona uygun olan bir yolla, duyguları ile baş etmesine yardımcı olmuş olursunuz.
Sayfa 422Kitabı okudu
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.