Adam Phillips Kitabında şöyle yazar;
Bir şeyi cezalandırılma korkusuyla yapmamakla, yanlış olduğuna inandığımız için yapmamak arasında büyük bir fark vardır.
Yani suçluluk duygusu illaki insanın değer verdiği şeylere dair bir ipucu sunmaz. Sadece insanın neden ve kimden korktuğuna dair iyi bir ipucu sunar.
Gözdağından doğan ahlak, ahlaksızlıktır.
Ve ekler:Boğmaya yeltendiğimiz her tür dürtü zihinde kuluçkaya yatar ve bizi zehirler.
Tanıdık geldi mi?
Dostoyevski Raskolnikov'a tefeci kadını öldürttürdüğünde ve haftalarca onu sayıklamalarla ve nöbetlerle dolu o ufacık odasına hapsettiğinde, Raskolnikov'un yaşadığı o şey vicdan azabı değildir.
Raskolnikov her kapısı çalındığında, işlediği cinayetin artık anlaşılmış olacağından ve karşılığında ona verilecek cezadan korkar.
Kitabı okuyup, Raskolnikov'un tüm bu hezeyanlarını 'Vicdanazabı' olarak yorumlayanlar fazla iyimserdir zannımca. Çünkü Dostoyevski bu kurmacayla bir kez daha şunu söyler bize:
Suçluluk hissi yoktur, yalnızca yakalanma korkusu vardır.