Çakırcalı Efe - Y. Kemal /Rahat yaşamak! Ama bu mümkün müydü?
"Bu kitaptaki tüm karakterler ve olayların gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi vardır. Tamamen hayal ürünü değildir."
Diziler başlarken bir yazı çıkar:
Hayal ürünüdür, tamamen kurgudur vs...
İşte bu kitap öyle değil!
Başkahraman gerçek hayattan!
Mekan gerçek!
Zaman gerçek!
Olaylar olabildiğince gerçeğe yakın!
Okuyacağınız bir hikaye ya da roman değil bir biyografi denebilir!
İnce Memed ile başlamıştı 
Yaşar Kemal sevdam. Öyle bir eserdi ki bir okuyan bir daha kopamaz. Kitap okumaktan sıkılan adama okumayı sevdirir. Birbiri ardına okumuş, o zaman söz vermiştim kendime yazarın bütün kitaplarını okuyacağıma. O gün bugündür elime hangi kitabı geçse okurum. Yine de zirve benim için değişmez! Edebiyatımızın en iyi yazari Yaşar Kemal en iyi kitabı İnce Memed serisi derim hep. Kitaplığımın en güzel köşesinde durur. Hatta sizler de okuyabilin diyerek daha önce burada setin çekilişini de yaptım.
İnce Memed ve Çakırcalı
İki kahramanın ne çok ortak noktası var.
Mazlumdan yana olmaları,
Zalimden korkmamaları,
Yaptıkları işe mecbur bırakılmaları...
Farklı yönleri de bir o kadar çok ama!
İnce Memed sevdasında mertti, Çakırcalı'nın kendisi için ne çok fedakarlık yapan Iraz'ın üzerine evlenmek istemesi olmadı:
"Iraz kadındı. Dosttu. Fedakardı. İlk göz ağrısıydı. Kendi yüzünden çekmediği bela kalmamıştı." (s. 80)
Peki o zaman neden Çakırcalı?
Gönül bir yerde ferman dinlemeliydi.
Hele Kara Ali olayı...
Son ana kadar bir yerlerden çıkıp gelecek Çakırcalı diye bekledim.
Kara Ali'den daha çok bekledim.
O kadar ertelememesi gerekirdi:
"Efe neden geç kaldı acep," dedi.
Ve ipi boğazına geçirdi. (s. 132)
Döneme dair birçok eleştiri de sunan bir eser. Bir eşkıya birçok yeri hakimiyeti altına alıyor ve oralarda kendi kanunlarını uyguluyor. Devlet o eşkıyaya güç yetiremeyip düze indirmek için her şartını kabul etmek zorunda kalıyor. Her ne kadar zor dönemlerine denk gelse de koskoca Osmanlı...
"Çakırcalı yorgun. Düşünceden yorgun." (s. 52)
Düşünce yorgunluğu...
Şunu son yıllarda oldukça fazla yaşıyoruz sanırım.
Bedenen de ruhen de yorgunuz.
Ancak ruh dinlenemeyince beden de dinlenemiyor.
Yegâne ihtiyacımız ruhsal bir dinlenme, ruhi bir dinginlik...
"Çok yorulduk. Buralardan uzaklaşmalıyız. Dinlenmeliyiz." (s. 98)
Başarabilene ne mutlu.
Rabbim herkese başarmayı nasip eylesin.
"Bir insan bir işi severek yaparsa iş ne kadar zor olursa olsun, o kadar koymaz." (s. 109)
Çakırcalı'yı yoran, yıpratan biraz da buydu.
Sevdiği işi yapmıyordu o. Şartlar dağa çıkmasını gerektirdi çıktı. Her fırsatta geri dönmek istedi.
Hayat biraz da bu değil mi?
Sevdiğimiz işi yapabildiğimiz kadar mutluyuz hayatta.
Ayaklarımız geri geri gidiyorsa dünya önümüze serilse mutlu olmayız.
Gerçeklerden yola çıkılarak yazılmış başarılı bir eser. Okuduktan sonra Çakırcalı hakkında araştırma da yapabilirsiniz.
Yazarın bu zamana kadar hangi kitabını okusam memnun kaldım. Sizlere de tavsiye ediyorum.
Akıcı, bir çırpıda bitecek...
Benim bitmedi ama hayatımın telaşlı bir dönemine denk geldi.
Eserden bir cümle ile incelememe son vereyim: "Sabrın sonu selâmet."
Sabırlı olup selametle kalmanız dileğiyle...
··
1.807 görüntüleme
İnce memed'e başlamak gözümü korkutuyordu ama sizin bu incelemenizden sonra bismillah diyip başlıyorum 😅 sağolun var olun
Şimdiden keyifle okuyun. Eminim seversiniz.
1 sonraki yanıtı göster
Bende Yaşar Kemal'e İnce Memed ile başladım Teneke ve Ağrıdağı efsanesini de okudum Allah'ın izniyle bütün kitaplarını okuyacağım ama İnce Memedin hissettirdiği duygular her zaman başka 💫
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.