[Orijinalini Penguin basımı üzerinden okuduğum için çevirisi hakkında bir değerlendirmede bulunamam, ancak pek çok kitabın aksine çeviriden okunmasında çok büyük bir deneyim kaybı yaşanacağını zannetmiyorum, ama elbet ki birebir yazarın kendi cümlelerinden okumak apayrı bir his olacaktır.] Burroughs’a nedenini bilmediğim bir sıcaklık duyuyorum, dolayısıyla onun hakkında bir şeyler öğrenme fırsatını her bulduğumda da bir mutluluk hissediyorum. The Cat Inside’a da böyle bir mutlulukla girdim. Kitap da beni yüzüstü bırakmadı. Ufak bir kitap The Cat Inside. Burroughs’un kedilerle, hatta bazen daha genel olarak hayvanlarla ilgili deneyimleri, rüyaları, fikirleri ve hissiyatını paylaştığı pasajlardan, günlük girdilerinden oluşuyor. Özellikle kedileri sevmenin onu nasıl değiştirdiğinin üzerinde duruyor, ve son derece iç ısıtıcı bir şekilde kendi kedilerini bu sayfalarda ölümsüzleştiriyor. Bu kedilerin anekdotları da okurların yüzüne şüphesiz tebessüm getiriyor. Böylesi kısa ve içeriği bakımından basit bir kitabı bu kadar iyi yapan esas şeyse Burroughs’un yazarlık yeteneği: son derece az kelimeyle tam bir görüntü oluşturmayı başarabilen bir yazar, bu sayede sahnelere adeta oradaymışçasına tanıklık ediyor okur. Gördüğüm görmediğim, tanıdığım tanımadığım her köpeği çok seven biri olarak Burroughs’un köpeklere duyduğu nefretin kalbimi kırdığını inkar edemem. Onun bu düşünceleri beni gerçekten üzdü, ancak saldırgan köpekleri yetiştirenlerin kötü insanlar olduğu konusundaki yargısına ben de katılıyorum. Kendisinin de sadece kötü insanların eziyet ederek saldırganlaştırdığı köpekleri tanımış olması çok yazık, çünkü eminim ki bu melekleri gerçekten tanısaydı onlar için de kedilere duyduğu sevgiyi duyardı.

İçerdeki KediWilliam S. Burroughs · Sel Yayıncılık · 2013193 okunma

·

87 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.