benliğim, bana dair her şey çözülüp parça parça etrafa dağılıyor ve bir duman gibi havaya karışıyor sanki ve ben kaybolmalarına engel olamayacağımı, onları tutamayacağımı umarsızca bilmenin kederiyle ve buna rağmen yine de hiçbir şey yapmadan olduğum yerde devinimsiz kaybolmalarını izlemektense, acıyla yüz yüze gelmektense; savrulan her bir parçanın peşinden neticesiz ve kör bir inatla, inançla, kaçarcasına, ciğerlerimde tek damla hava kalmayasıya koşmayı; bu rutubetli pusun, benliğimin çözülürken yarattığı pusun arasında göz gözü görmezken sonunda geride kendimden yalnızca işe yaramaz zavallı artıklar kalacağını bilerek yine de el yordamıyla onları ararken peşlerinden oradan oraya savrulmayı yeğlediğim için nefes nefese kalıyor ve tüketiyorum gücümün tamamını. Bütünlüğümü koruyamıyorum.
··
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.