Kitap Şuuru 'na gönül vermiş isimlerini dahi bilmediğim hocalarıma mahsus selam ederim.
Cengiz Dağcı'nın on üçüncü eserini bitirmiş bulunmaktayım. Yazarın bu defa farklı bir tarzıyla tanıştığımı söyleyebilirim. Zira eser açıkçası ilk başta sıkıcı geldi. Çünkü bir türlü bağlamı yakalayamamıştım. Ancak ilerleyen süreçte kopamadığım bir romanla baş başa kaldığımı ifade etmek isterim. Toplam on beş mektuptan oluşan eserde; Dağcı, bu eserinde de vatan hasretine değinmekte ve anne özlemini işlemektedir. Dağcı ile ilk defa tanışacak olanlara bundan önce değerlendirdiğim