“El pueblo unido jamás será vencido”
Saramago okurken, “vallahi bizim ülkemizi anlatıyor” diye düşünmeyen çok az dünya vatandaşı vardır herhalde. Dünyanın halini çıplak görmüş bu adam, ve taraf olmanın verdiği güce dayamış sırtını. Çok seviyorum.
Bir ülkenin başkentinde, yağmurlu bir günde seçim sandıklarının başında bekleyen görevlilerin çaresizliğiyle çeviriyoruz ilk sayfaları. Kimse oy vermeye gitmiyor. Öğleden sonra yağmur duruyor, herkes sandıklara koşuyor. Ama oyların yüzde 85’i boş. Beyaz oylar!! 
Körlük’te ‘beyaz körlük’ üzerine kurulan hikaye bu sefer ‘beyaz oy’ üzerine kuruluyor.
Sap, Sop, Map..Sağcısı ve solcusuyla, fazlasıyla bizimkine benzeyen siyasi partilerin yine fazlasıyla bizimkine benzeyen kabız politikacılarının ranttan giydikleri yeleklerin düğmelerini patlatıyor Saramago. Semizler, koca göbekliler, zalimler. Ve kaybedecek koca bir göbekleri olduğu için bu seçimlerin acısını çıkarmalılar. Koca başkenti ablukaya alıyorlar. Sonrası, malum, kaos.
Düşman yoksa kendi yaratan devlet, demokrasilerin şeffaflıktan nasibini almamış çocuğu olarak seçimler, siyasi partilerin sesi olan gazeteler, öcü anarşizm, bilinç, vatandaşlık, dayanışma, otorite-itaat, insanlık onuru..Değinilmedik, üstüne düşündürmedik bir şey bırakmıyor usta yine.
Etme, ya biz bunları her gün yaşıyoruz artık, şiştik be kardeşim diyorsanız, hakkınızı teslim eder, yine de okuyun derim. Çünkü bu kitabın içinde toplanacak çok çiçek var bize. Hele ki böyle, kendi ülkemizin siyasi beceriksizliğinin bedelini canıyla ödemiş onbinlerce insanın yasını tutarken, dayanışma ve vatandaşlık bilinci üzerine somut adımlar attığımız bir dönemde.. Okumalı, yeniden düşünmeli.
Demokrasi kırılgan bir şey mi? Yoksa birilerinin çekiştirirken elinde kalan parçalara bakıp onu demokrasi mi sanıyoruz, düşünmeli.
Hayatı her an yok olma tehdidi altında titrek birer alev gibi yaşamaktansa, tüm siyasi görüşlerden azade, sadece ve sadece insanca yaşam için bir araya gelip, “El pueblo unido jamás será vencido” diye bağırsak, sesimizi yıldızlara değdirsek, fena olmaz mı diye, bir düşünmeli.
Keyifle okunsun.
Not: Kitabın son kısmında olay ve mekanda bir daralma oluyor. Benim dikkatimi dağıtan, okuma keyfimi azaltan bir rol oynadı. Bir devam kitabı diye Körlük’ten beklediğiniz performansı bu kitaptan beklememenizi öneririm. Öte yandan, bence Körlük kitabını okumamış biri de bunu okuyabilir. Anlam kopukluğu yaratacak kadar güçlü bir bağ yok iki kitap arasında.
Çeviri 
Işık Ergüden
·
1.378 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.