Toprak Ana ile Tolganay dertleşiyor
_Savaş olunca benim acı çekmediğimi mi sanıyorsun Tolgonay? Çok, çok acı çekiyorum savaşlarda. Ölen köylüerin güçlü kollarını özlüyorum hep. Tohum eken evlatlarımı yitirmiş olduğum için hep ağlıyorum. Onlar hiç gelmeyecek: Suvankul, Kasım, Caynak ve ölen bütün öteki askerler hiç gelmeyecek. Ben, işlenmeden, ekilmeden bekledikçe, ya da yetiştirdiğim buğdaylar toplanmadan oldukları yerde kaldıkları zamanlar, o gelmeyenleri çağırırım: "Nerdesiniz çiftçilerim? Nerelerdesiniz? Haydi, kalkın gelin, yardım edin bana! Boğuluyorum, ölüyorum evlatlarım.. Yetişin, kurtarın beni!" derim. Ah, ah Suvankul çapasını kavrayup gelebilse, Kasım biçerdöveriyle, Caynak arabasıyla: çıkagelselerdi!... Ama sesime ses vermiyorlar...
_Bu güzel sözlerin için sana teşekkür ederim
Toprak Ana. Biliyorum, sen de onlar için üzülüyor, onları hasretle anıyorsun. Tıpkı benim gibi onlar için gözyaşı döküyorsun. Sagol toprak ana, sag ol!
Sayfa 81Kitabı okudu
·
2.467 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.