ABD'de doktora öğrencisi iken benimle dört-beş kez öğle yemeğinde buluşan bir İngiliz arkadaşımın sonraları öğle yemeğinde hep başkalarıyla buluşmayı tercih etmesini sorguladığım zaman, 'Doğan, sen ve ben çok benzer düşünüyoruz; o nedenle seninle buluşmuyorum!' demesine hayret etmiş ve hiç anlayamamıştım. Bir başka arkadaşım da doktora öğrencilerinin araştırma konusu bulabilmek için kendilerinden farklı düşünen ve fikirlerini eleştiren kişilerle beraber olmak istediklerini anlatmıştı. Benim gibi düşünenleri dost kabul eden ve benden farklı düşünenlere ötekileştiren bir gelenekten geldiğim için bu yaklaşımı anlayamamış, uzun süre kendimi dışlanmış hissetmiştim. Daha sonra bu yaklaşımın üniversite kültürünün özünü oluşturduğunu keşfettim ve düşünce hayatının, bilimin, sanatın ve teknolojinin gelişiminde farklı soru sormanın ne kadar önemli olduğunu keşfettim. Bu kavrayıştan sonra sosyal hayatta edindiğim dostlar ile düşünsel hayatta edindiğim dostların çok farklı olabileceklerini kabul ettim.
Sayfa 45
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.