Bildiğim tek bir şey şu: 11 Nisan 1983'te bir oğlan çocuğu doğurduğum ve hiçbir şey hissetmedim. Bir kez daha gerçekler bizim çıkardığımız anlamdan daha geniş. O bebek, nefretle uzaklaştığı göğsümde kıpırdanırken, karşılığında ben de onu reddettim. Benden kat kat küçük olabilirdi ama o zaman adil gibi gelmişti. O andan beri birbirimizle yalnızca saygı duyabileceğimiz, amansız bir şiddetle savaştık. Ama bir düşmanlığı sonuna kadar sınayarak mümkün olmalı. Çünkü on sekiz yaşına girmesine üç gün kala en sonunda savaşmaya devam edemeyecek kadar yorgun allak bullak ve çok yalnız olduğumu, sırf çaresizlikten ya da hatta tembellikten bile olsa oğlumu sevdiğimi söyleyebilirim. Yetişkin ceza evin beş yıl daha cezasını çektikten sonra nasıl birinin dışarı çıkacağını garanti edemem. Ama bu arada kullanışlı dairemde fazladan bir odam var . Yatak örtüsü desensiz. Kitap rafında Robin Hood duruyor. Çarşaflar de temiz
Sayfa 494
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.