Kitap hakkında ne yazacağımı bilemiyorum. Daha doğrusu ben artık kitaplar veya herhangi bir şey hakkında ne düşüneceğimi, ne yazacağımı bilemiyorum. 6 Şubat'tan önce, her şey benim ve bizim için oldukça normalken ve sıradanken -sıradanlığın bile ne büyük bir nimet olduğunu yeni yeni anlıyorum- baş ucumda okunmayı bekleyen kitaplarım vardı. Arkadaşlarım "Shadow And Bone tam senlik bir dizi, mutlaka başlamalısın." demişti birkaç ay önce. Kitaptan uyarlama bir dizi olduğunu öğrenince hemen kitapları sipariş etmiş, seriyi hızlıca okumaya başlamıştım. Yıkılan evimden ve yerle bir olan odamdan kurtarabildiğim tek kitap Çöküş ve Yükseliş olmuştu. Uzun otobüs yolculuklarında okumak için çantamda taşıyordum çünkü. Evden kaçmaya çalışırken elime ilk geçen yerdeki çantayı sırtıma attım, depremden bu yana bu vesileyle arkadaşlık etti bana bu roman. Eskisi gibi hızlı ve dikkatli okuyamıyorum. Okuduğuma, izlediğime odaklanamıyorum. Hani her şeyinizi bir anda kaybedersiniz, dolu dolu ağlayamazsınız da olur olmadık bir anda, belki de çoğu kimse için önemsiz ve küçük gelen bir ayrıntı sizi hıçkırıklara boğar ya... Senelerdir biriktirdiğim; altını çizmeye, paylaşmaya kıyamadığım, düzenlemeye ve temizlemeye gelince söylendiğim ama her baktığımda gururlandığım kitaplarımı, kitaplığımı çok özlüyorum. Bitirdiğim bir kitaba "Hilâl'in Kitabı" mührünü basmayı, tam uykuya dalacakken abajurun düğmesine basıp okuduğum kitabın dünyasına dair rüyalar görmeyi çok özlüyorum. Kitaplar benim için hep çok kıymetli ve özeldi, hepsinin içinde alındığı ya da hediye edildiği âna, güne dair ayraçlar, notlar, fişler vardı. Hepsini ama hepsini çok özlüyorum. Çocukluğumda ailemden biri muhakkak masal okuyarak uyuturdu beni, okumak ve hayal etmek öyle güzeldi ki okula başlamadan önce okumayı öğrenmiş, küçücük yaşta dünya masallarından, klasiklerden oluşan minik bir kitaplığım olmuştu. Sonra bir köy okuluna göndermiştim hepsini ama o küçük kitaplık bir anda bomboş kalınca çocuk aklıyla çok üzülmüş ve ağlamıştım. O gün bugündür her şeyini cömertçe dağıtan, paylaşan ben, kitapları konusunda oldukça cimri ve hassas davranıp onları kimseyle paylaşmadım. Birisi kitabımı istediyse gidip aynısından aldım ve hediye ettim isteyene ama benim kitabım hep bana özel kaldı. Bana özel kalan her an, her anı yerle bir şimdi. Keşke diyorum birileri alabilse kitaplarımı, bu defa ağlamayacağım çocukken yaptığım gibi. Yıllar önce gönderdiğim kitaplar hangi çocuğun hayallerine dahil oldu bilemiyorum, belki yine bir çocuğun en iyi arkadaşı olurdu o kitaplarımdan biri. Ne çok şey var, ne çok acı... Her şeye bir kez daha yeniden, sıfırdan başlamak, yaşamaya çalışmak; evimi, odamı, anılarımı, şehrimi geride bırakmak... Yaşamak, hayatta kalmak ne büyük bir nimet, ikinci bir şans belki ama bir o kadar da zor ve suç; hatırlamak, hatıralara saygı duymak ve büyük anlamlar yüklemek, bunlarla devam etmeyi öğrenmeye gayret etmek de bir lanet...

Çöküş ve YükselişLeigh Bardugo · Martı Yayınları · 20154,070 okunma

·

200 görüntüleme

s

@sewalmoon ·

6ay

Merhaba seride cinsel içerik var mı

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hilâl