!! Spoiler içerir !!
Ekmeğimi Kazanırken Maksim Gorki'nin otobiyografik üçlemesinin 2. kitabıdır. Eğer 
Çocukluğum kitabını okumadıysanız öncelikle onu okumanızı öneririm.
Çocukluğum, "Var git insanların arasına karış... Ve ben de insanların arasına karıştım," sözleriyle bitmişti. Bu kitapta da Maksim'in ergenlik-gençlik yıllarına eşlik ediyoruz. Para kazanmak için çeşitli işlerde çalışıyor Maksim. İlk olarak moda kundurada çıraklık yapıyor. Tam oraya alıştı derken, dostları ya çalışmak için başka yerlere gidiyor ya da hayatlarını kaybediyorlar. Bir gün sobada ellerini yakıyor ve hastaneye kaldırılıyor. Bunun sonucunda işten ayrılıyor ve ninesinin yanına dönüyor.
Daha sonra ninesinin kız kardeşinin oğlunun yanına çalışmaya gidiyor. Ve kentini değiştiriyor. Bebek bezi yıkamaya kadar evin her işini görüyor ama ev halkından kötü muameleye maruz kalıyor. Oradan nefret ediyor ve 3 yıl sonra oradan da ayrılıyor.
Ardından gemide çalışmaya başlıyor. Bulaşıkçılık yapıyor. Orada çalışırken kitaplarla tanışıyo ve yavaş yavaş kitap tutkusu oluşmaya başlıyor. Fakat bu işten de çıkarılıyor.
Para kazanmak için kuş avlayıp satmaya başlıyor ninesiyle birlikte. Aslında bu işi çok da sevemiyor Maksim. "Kurtulmak için çabalayışlarını görmek içimi acıtıyor, ama ne gelir elden. Ticaret yapıyorum; acımasız, sert olmak zorundayım (s.140)," diyor. Daha sonra bu işi de bırakıyor.
Tekrar gemiye dönüyor çalışmak için. Ama güz gelince vapur seferleri bitiyo. Dolayısıyla dinsel tasvirlerin yapıldığı bir ikonografi atölyesine çırak olarak giriyor.
Tüm bu işlerde çalışırken birçok insanla tanışıyor. Ve bazıları onun hayatına güzel dokunuşlar yapıyor. Bu güzel insanlar sayesinde tam bir kitap delisi oluyor. Ama etrafındaki herkes bu kadar destekleyici değil tabiki. Onun kitap okumasını yasaklıyorlar. Gizli gizli okumaya başlıyor. Yakalandığı zaman da patronları veya iş arkadaşları Aleksey'in kitaplarını paramparça ediyorlar. Ama bu Aleksey'i yıldırmıyor. "Çok geçmeden de ayyaş için içki neyse, benim için de kitap o oldu, (s. 187)" diyerek kitaba olan sevgisini ve bağlılığını belirtiyor.
Maksim'in çevresindeki herkes ataerkil bir anlayışa sahip. Konuşmaları hep bu yönde. Bazı karakterler kadınları çok aşağılıyor; çamaşır yıkıyor diye 'karı işi mi yapmaya başladın' diye çok dalga geçiyolar. "Hey sen, karılardan akıl mı öğreniyorsun? (s.160)", "Kız okudu, okudu, öğretmen çıktı... öğretmen bir kız, kız kurusu olmaya yazılıdır... (s.160)", "Kadın kısmında akıl ne arasın bacım! ( s.160)", "Her kadın aldatılmak ister... o aslında oynanan oyunun farkında... (s. 166)". Ve daha nice sözler ediyorlar. Ama Maksim
bu durumu yadırgıyor ve hiç hoşuna gitmiyor. Diyor ki; "... Beni deli eden şeylerden biri de, kadınlara karşı davranışımızdı (s.426)". Kadınları korumak için onları dövenlerle kavga ediyor. Onlara kötü söz söyleyenlere karşı çıkıyor.
Kitap şu sözle bitiyor: "O yolun güzünde, içimde gizli bir umut, Kazan'a gittim; belki orada okuyabilirdim. (s.435)" Yazarın hayatının devamını serinin üçüncü ve son kitabı olan 
Benim Üniversitelerim 'de göreceğiz.
Beni kitapta en çok etkileyen şey Aleksey'in kitaplara olan sevdasıydı. Yakınlarının ona "Biraz ara ver, kitap oburu! Yoksa gözbebeklerin eriyip önüne akacak! (s.192)" diyecek kadar seviyordu okumayı. Zengin olduğunu hayal ettiğinde aklına gelen ilk şeyin kitap satın almak olması kadar...
Kitaba olan yorumumu ise yine kitabın içinde bulunan şu alıntıyla yapabilirim: "Her şey inanılmayacak kadar yalın ve açıktı bu romanda; sanki satırlar arasında gizli bir ışık iyiyi ve kötüyü aydınlatıyor, sevmeme ve nefret etmeme yardım ediyor ve orada, bir kitabın boyutları içinde arı oğulu gibi kaynaşan onca insanın yazgısını izlemeye zorluyordu beni. Falancaya yardım etmek, filanca işe engel olmak arzusuyla yanmaya başlıyordu insanın içi ve o heyecanla, tüm bunların yalnızca kâğıt üzerinde olduğunu unutarak, bir sayfada sevinçlere boğulurken, bir başka sayfada acılara gömülüyordu insan (s.169)".
Keyifli okumalar dilerim.
İlk kitabın özet-yorumu için tıklayabilirsiniz. #199342482
·
400 görüntüleme
Güzel inceleme, teşekkürler…
Biyografileri oldum olası sevdim.Bu biyografi de gerçekten etkileyici.Bugün varlık içinde kitaplara kayıtsız kalan milyonlarca insana bakarak yazarın yaşadığı kötü şartlara rağmen içinde yanan kitap okuma aşkına hayran kalmamak mümkün değil.
Bizler halimize yanalım.
Teşekkürler Bengisu.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.