Mutluluk kitabı Ömer Zülfü Livaneli'nin okuduğum ilk kitabı oldu ve anladım ki Livaneli okumak için geç kalmamışım. Çünkü daha önce okusaydım Livaneli'yi anlamak konusunda zorlanacağımı düşünüyorum. Bu yazardan kaynaklı değil. Yazarın dili yalın ve akıcı lakin ben şu anki ben değildim. Mutluluk kitabının karakterlerini çözümlemek, onların dertlerini, sıkıntılarını, sorunlarını anlamak gerçekten çok keyifli ve dramatikti. Kitap 3 karakter üzerinden işleniyor. İlk karakterimiz Meryem. Annesi kendisini doğururken öldüğü için Tanrının ve kimsenin onu sevmediğini düşünüyor. Başına gelenler de bu düşüncesini bir yere kadar kanıtlıyor diyebiliriz. İkinci karakterimiz Cemal. Dağlarda komando olarak görev yapan, teröristlerle birebir çatışan ve köyüne dönerken kendinin kahraman gibi görülmesini isteyen biri. Aynı zamanda Meryem'in kuzeni. Üçüncü karakterimiz ise İrfan Kurudal. Kendisi Harvard'da okuyan, İstanbul'da profesör olan ve hiçbir eksiği olmayan birisi. Bence kitaba yön veren bir karakter. Üç karakterimizin yolu bir şekilde birleşiyor ve üçünün hayatını okumaya başlıyoruz. 2002 yılında yazılmış roman kendi toplumunun gerçeğini gözler önüne seriyor. Pkk, töre cinayetleri, kadın hakları... Roman kurgu şeklinde ilerlese de bir zamanlar daha beterinin yaşandığı bir toplum... "İnsan insanın zehrini alır." Kitaptaki en etkilendiğim cümle bu değildi ama kitabın sonunda yazarın ne demek istediğini daha iyi anladığım bir cümle oldu. Ben insanın bir başka insanın zehrini alabileceğinden çok insanın insanı zehirleyebileceğini düşünüyordum. Ama gel gör ki çoğu zaman bizi iyileştiren, yaralarımızı saran bir başka insan oluyor. Ve kitabın sonunda Meryem'in bulunduğu durum beni çok mutlu etti.

MutlulukZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 202048 okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sd