Marjinal Kareler Köşesi
Ramazan deyince gözünüzde neler canlanıyor?
Herkes içini döksün.
Bakalım neler çıkacak ortaya...
Nedamet Dergisi
··
2.692 görüntüleme
Namazı annemden öğrenmiştim. İftitah tekbirini de kadınlar gibi alıyor, ellerimi göğüs hizamda tutuyordum. Canım validem hiç dikkat etmemiş. İlk defa babamla teravih namazına gidiyoruz. Bacak kadar değil parmak kadarım neredeyse. Babamın yanındayım. Namaza başladım, selam verdim, babam kulağıma eğilip; "karı mısın lan seeeen" dedi. İlk teravih namazım utançla geçmişti. Bu anıdan çıkamıyorum...
Davulcuların sahurda gelmesi, küçüklükte tutulmaya çalışılan oruçlar, davulcunun gün içinde gelip mahalleden para toplaması, mutlu aile sofraları, iftar yaklaşırken ki heyecanlar geliyor aklıma..
Hani bir şarkı da diyor ya "gözümde canlanır koskoca mazi sen neredesin ben neredeyim?" diye. İşte tam da bu cümledeki ruh hali bürüyor beni, hangi birini anlatsam cocukluğumda kalan o eski tatların. Şimdilerde bizde aynı heyecan olsa da zaman o zaman olmadığı için hep bir şeyler eksik. :)
Ramazan bir şahsiyet mimarıdır. Düşük bütçeli çalışmaların imhasıdır. Bire on kazananların dört gözle beklediği mevsimdir. Son birkaç senedir Ramazan, her ne yapıyorsam daha fazlası için gayret etmenin adıdır. Gözümde canlananlar ise geçmişte gösteremediğim azmin pişmanlığı ve elbette sekiz yıldır her iftar sonrası yaktığım cigaraya eşlik eden şiir.
Küçük büyük herkesin bir arada olduğu bir sahur, gündüz içleri ferahlatan bir mukabele, oruç tuttuğu yani tutabildiği için son derece mutlu insanlar, gülüşmelerin birbirine karıştığı iftar sofraları, topluca gidilen teravih, teravih sonrası hep birlikte yapılan gece yürüyüşü, muhabbet, muhabbetle karşılıklı içilen çay, içinde dünyadan ziyade hakikatleri barındıran sohbetler... bunların hepsinin tek tek ne demek olduğunu biliyorum ama hepsinin aynı anda yaşanmasının ne demek olduğunu henüz bilmediğim ve merak ettiğim için ısrarla ramazan deyince hep bu ve benzeri bir tablo canlanır gözümde
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
böyle sorulunca aklıma geldi. çok eskiden ilkokulda oruç tutmaya heveslenip oruç tutmuştum da sınıf öğretmeni herkesin içerisinde beni küçümseyerek bir şeyler söylemişti. üzerinden yıllar geçmiş hâlâ unutmamışım. ne üzücü.
yine de ramazan demek benim için daha fazla beraberlik demek. daha fazla misafir. daha kalabalık sofralar. daha çok gülen çehre, mutluluk demek.
aklıma en çok teravih namazları gelir, küçükken arkadaşlarımla aksam vakti camide buluşmak en güzel şeylerden biriydi. caminin altında bir yer vardı oradaki anılarımız gözümün önünden geçti.. bir kere de hiç unutmam yaşlı bir kadın vefat etmişti caminin altında morgun içindeydi. ışıklar gidince korkup çığlık çığlığa camiye koşmuştuk. klasik olacak ama bunları yazarken nerde o eski ramazanlar demek geldi içimden..her şey eskiden güzelmiş galiba..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.