Avf b. Malik (ra) rivayet ediyor, diyor ki:
“Ben bir gece Resûlullah (sas) ile beraberdim. Dişlerini misvakla temizleyip abdest aldı. Sonra namaz kılmak için kıyama durdu. Ben de O’na (sas) uydum. Bakara Sûresi’ni okumaya başladı. Rahmet ayeti geçtiğinde durur, rahmet isterdi. Azap ayeti geçince yine durur ve Allah’a sığınırdı. Sonra rükûya giderdi. Kıyamda durduğu kadar rükûda da kalırdı. Rükûda;
Sübhâne zil'ceberûti vel melekûti vel kibriyâi vel azameti.
[Kuvvet, mülk, yücelik ve büyüklük sahibi Allah'ı takdis ederim] derdi. Sonra ikinci rekatta Al-i İmran Suresi’ni okudu, sonra başka sure okudu, sonra başka sûre daha okudu. Kıldığı diğer rekatlarda da böyle yaptı.”
[ Ebu Dâvûd, “Vitr”, 20 ]