Ankara' ya döndüğümde şair abilerimi ne halde mi buldum?
Ne kadar kırgın olduklarını fark ettim:
Ahmet Telli, Akif Kurtuluş, Mahmut Temizyürek, Ali Cengizkan, Şükrü Erbaş, Yılmaz Odabaşı, Hayati Baki, Abdulkadir Budak, Hüseyin Atabaş, Adnan Satıcı, Özgen Seçkin, Hele güzel Ahmet Erhan abim.
Sürekli Behçet demesi, Metin demesi, zehir gibi geceleri hançer gibi alkolle doldurması birazda bundandı.
Sayfa 109Kitabı okudu
·
69 görüntüleme
Hayati hoca içindeki hümanisti yordu.
Adnan ın sesi kalınlaşmıştı.
Özgen abi bir ağaç gibi yoruldu.
Bir türlü abi diyemediğim Mahmut ile Akif sözcüklerini dağladılar.
Ahmet abi uzaklara bakakaldı.
Abdulkadir abi, inceceik bir gömleğe gömüldü.
Ali abi akademiye sığındı.
Şükrü abi binlerce kez neden diye sordu.
Yılmaz abi vahşeti soludu.
Hüseyin abinin mavi gözleri soludu.
Ankara nın bütün yakışıklı şair abileri dehşet içindeydi.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.