Kitap okuyan insanları izlemeyi severim. Başka durumlarda asla bu kadar masum görünmezler.
Kitap okuyan insanın bir rüyanın içindeymiş gibi yarı bilinç durumunda yaptığı hareketler öyle saf ve güzeldir ki: başka bir dünyayı anlayabilmek için dikkatini toplayışı; zaman zaman kaşlarının arasındaki çizgiyi derinleştirerek üzülmesi; bazen sayfayı heyecanla ve hoyratça, bazen de hayalini izlediği kahramanı incitmekten çekinerek usulca çevirmesi, o sırada öne düşen perçemi farkında olmadan düzeltmesi... Gizemli kımıldanışlar.