Roman okumayı daha çok seviyorum ancak Nermin’ciğim ne yazsa okurum diyip yeni çıkan öykü kitabını bir solukta bitirdim. Özellikle “Aile Yalanları” bölümündeki üç öyküde aynı olay örgüsünün farklı karakterler tarafından anlatılmasını çok beğendim. İlk öykü evin kızı Belgin’in, ikinci öykü babanın, üçüncü öykü ise annenin ağzından aktarılıyor. Ayfer Tunç’un Suzan Defter romanında olduğu gibi olayları farklı perspektiflerden okumak çok keyifli. Kitapta en sevdiğim öykü ise Bir Mahizer Zamanı Torununun ağzından Mahizer’i dinlediğim bu öyküde kelimeler nasıl aktı farketmedim. Onun güzelliğini, hayata tutunuşunu, kurduğu sofraları, torununa duyduğu koşulsuz sevgiyi, yaşadığı zorlukları içime işleye işleye okudum. Mahizer roman olurdu bana kalırsa. Bu öyküden torununun anneannesi için yazdığı bir alıntıyı paylaşarak bitirmek isterim. “Ah benim asma yaprağı kaderli anneannem. Başkalarına gölge, kendine gölgesizim. Sevdiklerinin dertleriyle dolu bir yüklük gibiydi. Yüklendiklerinin altında iki büklüm kaldı hep, bir oh diyemedi.”

Bavula SığmayanNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20222,750 okunma

·

47 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Selma