Serena ona Angie’yi hatırlatıyordu. Daha doğrusu, her şey değişmeden önce Angie’nin yanındayken nasıl hissettiğini. Kendisi değişmeden önce nasıl hissettiğini. On yılını, kaybettiklerinin oluşturduğu boşluğu seyrederek geçirmişti ve şimdi, bu kıza bakarken o boşluk kapanıyor, parmaklarını uzatsa diğer tarafa neredeyse ulaşabilecekmiş gibi hissediyordu. Ona yakın olmak istiyordu; onu mutlu etmek, boşluğun diğer tarafına geçmek ve hatırlamak istiyordu. Dudağını ısırdı, kanın tadını alınca biraz kafasını toparlamayı başarmıştı. Bu hislerin tamamen kendine ait olmadığını biliyordu. Bu işin geri dönüşü yoktu.
Sayfa 239Kitabı okudu
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.