önceki şiirimde yalan yazdığımı söylemişsiniz. sizin elinizi bir kere bile tutmamışım öpmek şöyle dursunmuş. şiirlerimde doğruyu yazmam gerektiğini bana hatırlattınız. önerinizi bir tabağa sunup da mı geldiniz. adettendir tabak boş gönderilmez ben de size başka şeylerden bahsedip siz bunları unutmuş gömmüşsünüz üstüne lanetlemişsinizdir hatırlatmamı ister misiniz. Sene 2017-2018 yılları.. askerdeyim o zaman. çitlerin arkasında nöbet tutuyorum. tüfengim omzumda neler düşünüyorum. telefon yok ki konuşsam bir merhaba slm yazsam size. sık sık kavga ettiğimizi hatırlıyorum hiç mi iyi şeyler kalmaz aklımda. benim aklıma gelen sürekli birbirimize bağrışlarımız kavgalarımız. . ama kavga biter bitmez seni yeniden arıyordum. özür dileyip askerlik bitince neler yapacağımdan bahsediyor hayallerimi anlatıyordum. sen inanıyor muydun bu anlattıklarıma. gözlerini kapayıp düşlüyor muydun bilmiyorum ben nöbet tutarken yemek yerken ot biçerken bot boyarken uyurken seni düşünüyordum hep. çocukluk aşkım gibi bir şeydin. sanki annen anneme demiş ki bize bir şey olursa bu kızı sahipsiz bırakmayın gelininiz olarak alın.. öyle bir bağ yakınlık kuruyordum sana. sesin o kadar cıvıl cıvıldı ki yaşama sebebi hayatın güzelliğine işaret bu seste gizliydi. oysa seni üzdüğüm anlar hep geliyor demiştim ya aklıma. senin üzgün ağlamaklı sesini de hatırlıyorum. benim yanımda ağlamış mıydın. ağlamıştın. bende öylece bakmış mıydım. bakmıştım galiba. neden bir şey yapamamıştım neden senin ağlamanı izlemiştim. öyle bir şey yaşanmış mıydı yoksa ben mi yine tasavvur etmeye başladım. ben başka şeyden bahsedecektim konu sapa bir yola girdi. bu yoldan çıkaramam çünkü başını görecek şekilde yazamıyorum şuanda sana. eğer başa dönersem zahmet edip sonunu yitiririm. Demek istediğim sen beni kaç kere bıraktın. ben seni çok üzdüm biliyorum ama sen beni kaç kere bıraktın... bir keresinde bana ulaşamayınca tutup onu çağırdın. bun u hiç unutmadım. unutturamayacaksın.