Açlıktan bayılacak halde çalışırken önüne denk gelen kayaya elindeki kazmayı “bu Sasani topraklarıdır, bu Bizans’tır, bu Şam’dır” diyerek vuran birinin ümmeti değil miyiz? Bedir’de üç yüz kişiyle bin kişiyi perişan eden birinin ümmeti değil miyiz?
Evet ama aynı zamanda Uhud’da da yenilen birinin ümmetiyiz işte. Hendek’te şehir savunması yapmayı daha doğru bulan birinin ümmetiyiz. Hudeybiye’de düşmanıyla görünüşte oldukça dezavantajlı bir barış anlaşması yapan birinin ümmetiyiz.
Şimdi bugün, burada yeniliyoruz. Filistin’de, Suriye’de, Lübnan’da, Doğu Türkistan’da, Irak’ta, İran’da yeniliyoruz. Ne olmuş ki yenilince? Senden “zafer bekleyen” bir Rabbin kulu musun ki zafer müyesser olmayınca öfkeye, umutsuzluğa, bedbinliğe kapılıyorsun? Hayır. Vallahi Rabbin senden zafer beklemiyor. Zaferin kendisine ait ve kendi katından bir lütuf olduğunu söylemiyor mu sana Rabbin? “Zafer Allah’ındır ve fetih yakındır” demiyor mu? Sefer etmek dışında bir sorumluluğun varmış gibi davranmayı ne zaman bırakacaksın da bir işi bitirince hemen diğerine koyulacaksın? Her yenilginde bir zafer biriktirmeyi ne zaman öğreneceksin?
“Ama dünya Müslümanları, ama İslam devletleri” falan filan. Bık bık da bık bık. Öyle çok konuşuyorsun ki Tanrının sesi duyulmuyor artık. Sen seferine bak kardeşim. Bir şey yap. Burada okumasına destek olduğun Filistinli bir çocuk yirmi yıl sonra Tel Aviv’i yerle bir edecek bombaları yapacaktır belki. Türkiye’den yola çıkan 40 kişi koca Çin’i dize getirecektir belki. Babaları yapamazsa bile şimdi burada parklarda oynayan yahut sokaklarda ekmek parası kovalayan Suriyeli çocuklar o akıl dışı azınlık diktatöryasını yerle bir edecektir belki.
Bir şey yap yahu. Her şeyi senden başkası yapsın isteyerek elde etmeyi umduğun başarı nedir? Otur ve bir şey yap. Senden başka hiç kimsenin umurunda değilmiş de o mazlumlar sadece senin duanla kurtulacakmış gibi dua et elinden hiçbir şey gelmiyorsa.
İsmail Kılıçarslan
··
111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.