Güzellik kibre kapı aralar, kibirse en büyük günahlara.
İnsanın mükemmel dış görünüşüne kendini kaptırırken kişiliği ve ruhu yok saymak.
Yüzeysellik, sığlık, kofluk ve o bitmeyen boşluk, buna eklemlenen doyumsuzluk ve ah işte o benmerkezcilik hatta megalomanlık...
Sanat sanat içindir ve en güzel sanat kusursuz tipteki insandır diyen karakter, zenginliğinin içinde bir kişilik ve ruh fakirliğine doğru ilerler. İçi çürüdükçe kötülüğün karanlığına çekilir ve yutulur. Kendinin doymayan ve artık tat almayan şeytanına dönüşür, içi boş bir korkuluğa.
Eski bir eser olmasına rağmen bugünü de anlatıyor, bugün yazılmış gibi hissettirmesi mükemmel. Klasik eserler arasında en cesur ve akıcı olanlardan. Unutulmaz bir eser.