Her kabilenin Tanrısı ile birlikte diğer kabilelerin Tanrılarını da sayıyorlardı. Kabile bir yerden diğer yere göçerken, Tanrısı kendi yerinde kalır. Oraya göç edenler, onu Tanrı edinirler, ayrılanlar da, senede bir kez bayramlarında oraya gelerek eski Tanrılarını ziyaret ederlerdi. Kâbe'deki göktaşı olan Hacer-i Esvet'in kutsal kabul edilmesi, bu eski inanışların bir devamı." ¹²
Kur'an'da da bu şahsi Tanrı düşüncesini buluyoruz. "Hiçbir kimse yoktur ki, onun üzerinde bir koruyucu ve denetleyicisi bulunmasın."¹³
12. Prof. Dr. Neşet Çağatay, Başlangıçtan Abbasilere Kadar Islam Tarihi (Dini, lets mai, Iktisadi, Siyasi Açıdan), Ankara, 1993, s.79-81, 83.
13. Kaf, 18.
Sayfa 163 - Kaynak yayınlarıKitabı okudu
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.