Okyanus esintileri onları yakaladı, havada sürüldüler. Doğuya doğru, doğan güneşe, Afrika’ya doğru gidiyorlardı. İkaros haykırdı, artık genç bir adamdı ve özgürlüğü ilk defa tadıyordu. Babası onun daldığını, havada döndüğünü görünce güldü. Çocuk iyice yükseldi, gökyüzünün uçsuz bucaksızlığından, omuzlar üstündeki güneşin pervasız sıcaklığından gözleri kamaşmıştı. Babasının ihtar çığlıklarını duymadı. Balmumunun eridiğini fark etmedi. Tüyler çerçeveden ayrıldı, Ikaros da onların ardından boğucu dalgaların arasına düştü.
O tatlı çocuğun ölümünün yasını tuttum ama inatla kanat çırpmaya devam eden, o çaresiz kederi ardında sürükleyerek ilerleyen Diadalos’un için daha fazla yas tuttum.
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.