Boş durmak içime dokundu, eğilip masanın üzerinde duran doksan dokuzluk tespihi aldım. Gözlerim ile tüm ayrıntılarına vakıf olduğum manzaranın her parçası ayrı bir hal aldı zikre başlayınca. Ağaçlar, evler, eve tutunmuş kuruyan asma ve tahta bahçe kapısı vecd ile yere eğilip kalktı sanki. Ruhumun en izlerini kavrayıp yücelten bu hâlin verdiği huzur ile bildiğim tüm sıkıntılar, menfi olaylar hayra döndü. Tespih elimde döndükçe, içimde dert namına ne varsa boncuk boncuk boşluğa döküldü.
Sayfa 28 - Loras YayınlarıKitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.