Ne ise
Vefa artık bir semt ismi,
İnsanda nadir bulunuyor.
İnsanın ruhu artık yoruyor,
Günahlar boynunuza,
İnsan kendi değerini düşürüyor.
Dünyaya bu kadar tamah ederken,
Akıl gitti, dert arttı.
İnsan kendi dünyasını yarattı,
Gerçeği yok bu âleminde.
İnsan kendi kendini bitirdi, eyvallah.
Vefa artık bir semt ismi,
Veya bir semt pazarı.
Bakma ki öyle zerzavat satılsın,
Onur kalmadı, haysiyet bedava.
Kampanya var şerefsizlikte.
Geçenlerde komşulardan kim öldüyse,
Kurtuldu bu dünyadan.
Vefa da kalmamıştı çoktan,
Geldi birkaç kişi,
Sonra uğurladı semaya doğru.
Yoruldum insan denen illeti,
Hayra yorulan bir rüya görmekten.
Gamsızlığı gölge etmiş ruhuna,
Bedeni çürümüş yalanıyla dolanıyla,
Artık vefa bir semt ismi...
Bir Allah'ın selâmı almaya aciz kul,
Canı istediğinde meltemler estiriyorsa,
O gün güzel mi olur?
Ruhunun çürük kokusu bedeninde leke olduysa,
Kendi iç dünyasında kaybolurken,
Vefa aranmak akla, mantığa aykırı.
Vefa olur da bir boza olur,
En azından hayrı var.
İnsan ölmüş aklında giderken,
Günahını salar ortalığa,
O yoldan geçenin ne suçu var...
AYKUT BARIŞ ÇELİK
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.