Dalgalar karanlıkta kayalara çarptıkça parçalanıyor, sanki acıdan kıvranıyordu. Denizin dayanılmaz vuruşlarına karşı koyan, taş sertliğindeki toprak ise dalgalar dövdükçe inim inim inliyordu.
Yaradılıştan düşman güçlerdi kara ile deniz. Gecelerin geceleri, gündüzlerin gündüzleri doğurduğu zamandan başlayıp karanın ve denizin var olacağı bütün geceler, bütün gün-
düzler boyunca boğuşacaklardı.
Bütün geceler bütün gündüzler boyunca...
Bir gece daha sona eriyordu.
Denizin üstünde Orhan Dede'nin rüzgârı uğulduyor, Milgun Amca'nın dalgaları yuvarlanıyor, aydınlanan gökyüzünün bir ucunda ise Emrayin' in yldızı ışıl ışıl parlıyordu.
Bir gün daha doğuyordu...
Sayfa 123Kitabı okudu
·
1.450 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.