Bütün bir hayatın bu kadar kısa bir kitaba aktarılması, hepimizin aşina olduğu o zor sorular üzerine kafa yormamı sağladı. Benjamin Button, 1860 yılında yetmiş yaşında doğdu. Konuşabilen ve yürüyebilen yaşlı bir adamın vücudunda doğdu. Bu yeterince ilginç değilse, hayatını yaşarken ileriye doğru değil geriye doğru yaşlanıyor. Bebekken öldüğünde geçmişe dair hiçbir anısı yoktur, konuşamaz ve emekleyemez. Hayatı kararır. Benjamin hayatı boyunca ters yönde yaşlansa da onun mücadeleleri senin ve benimkine benziyor. Ya çok yaşlı ya da uyum sağlamak için çok genç bir hayat yaşıyor ve olduğu gibi kabul edilmek için can atıyor. Babası görünüşünden dolayı ondan utanıyor. Oğlu, "yaşına göre davranmadığı" için ona kızıyor. Normal olması için yalvarıyorlar. Bu Benjamin'in normali ve ailesi ona şefkat ve anlayış gösterseydi hayatı ne kadar farklı olabilirdi merak ediyorum. Onu sadece kucakladı ve olduğu gibi sevdi. Şunu bir düşünün: Kendimize yaşın sadece bir sayı olduğunu söylüyoruz ve bu sayıyı kendimizi sınırlamak için bir bahane olarak kullanmıyor muyuz? Hayattaki şu anki konumumuzdan gerçekten memnun muyuz? Kesinlikle, tabiri caizse çağlar için bir soru. Bu yaşlanma hicvine bayılıyorum. "Derin düşünen" bir hikaye olan kısa bir okuma/dinleme. Bu kısa öyküyü, hayatın değerini ve birçok tuhaflığını hızlı, anlık bir şekilde hatırlatmak isteyen herkese tavsiye ederim.

Benjamin Button'ın Tuhaf HikayesiF. Scott Fitzgerald · Profil Yayıncılık · 200921,3bin okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.