Kutu
Pazar yeri dünyada,
Sandal boyayan genç kız,
Dükkan önünde işini görürken,
Göl manzarası hizasında,
Ruhlar uçuşurken semalarda,
Gündüze geceye dost.
Pazar yerinde özgür ruhlar,
Ümit aranan halkın arasında.
Sandalını gönlünden bir renkle boyuyan kız,
Aşkını görür kalbinde.
Umutla bekleyince,
Habersizce sevdası yoldan geçer.
Yaratılırken bilir insan dostunu,
Sonra unutur ruh bedenin içinde.
Günahlarla bezeli bir nefes,
Yolu şaşırır, dermanı unutur.
Boyası biten sandal,
Rengini vahim gösterir.
Kısmet nasipten habersiz,
Yol yarıdan dönülür.
Aklı kurcalayan binlerce saçma şey,
Hayatın aslını unutturur.
Boyası biten sandal belki hayattı,
Kız buna binmek istedi.
Bir gün yol düştü sevdaya,
Sandal bir kenarda.
O ruhlar pazar yerini yeni açarken,
Dükkana misafir aranırken.
Mutluluk belki her zaman oradaydı,
Geç kalınca zamanla sıkıştı kaldı.
AYKUT BARIŞ ÇELİK
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.