Kimi anlar zamanın akışına, dünyanın hengamesine kapılıp kendimizi unutabiliyoruz. Hayatın içindeki sesler arttıkça kendi içimdeki seslere kulak veremiyorum ve son zamanlarda eksikliğini hissettiğim iki şeyden bahsetmek istiyorum "tevekkül ve tefekkür". Tevekkül, teslim olmaktan; tefekkür, dinlemekten geçiyor zira. Kendin olabilmek, düşünebilmek de bu minvalden geçiyor diye düşünüyorum. {Başka konulara sapmadan burada bırakayım (: }
Kendimi dinlemek için bir süre uzaklaşacağım, uzun süredir gerek takip ettiğim gerek takip etmediğim birçok okur sayesinde çok şey öğrendim size minnettarım. Hayatıma yön veren güzel insanlar tanıdım ve en önemlisi çokça kitap çokça yazar tanıdım.. Hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. {tabiki keşfetmeye okumaya devam edeceğim :) }
Hoşçakalın, sevgiler :)