Utanç kitabında erken yaşta evlenmeye zorlanan, aile içi şiddet gördüğü için bu şiddetten kaçmak adına kendinden yaşça büyük adamların peşinden sorgusuz sualsiz giden, benliğinin sadece annelik kimliğiyle anlam kazanacağını düşünen ya da yeterince iyi bir anne olamamaktan korktuğu için hamilelik sürecini her defasında sonlandıran, maruz kaldığı onca zorbalık ve şiddete rağmen her şeyi sineye çekip affetmeye meyilli olan kadınların hikâyesini anlatıyor. Gökçen Erdoğan utancın kucağında kaybolan, susmak zorunda kalan hastalarının acılarını şefkatle sarıyor. Zaman alsa da sabırla bir çözüme kavuşturmaya çalışıyor. Susmak zorunda kalanların gür sesi oluyor yazdıklarıyla. Mesele şu ki; toplum olarak biz ne yapıyoruz? Bu yaşanmışlıklara uzaktan şahit olmakla yetinerek, görüp görmemezlikten, duyup duymamazlıktan gelmeye devam mı edeceğiz?

Utanç konu itibariyle okuması oldukça güç bir kitap. Yazılanlar yaşanmış. Satırlardan gerçeklik akıyor. Hâl böyleyken bir çırpıda okumak mümkün olmuyor. Birçok yerde gözyaşı döküldü. Sayısızca ah edildi. Birçok kez kitabı kenara bırakmak zorunda kaldım. İnsanın aklı almıyor. Almak istemiyor.. Yazılanları sindirmek kolay olmuyor. Kadın bedeninin bin yıllardır alınıp satılan bir nesne, bir mal olarak görüldüğü bu coğrafyada bu yaşananları sindirmek kolay olmamalı da zaten.. Dilerim kitapta yer alan insanlar bundan sonraki hayatlarında geçmişin izlerini taşımak zorunda kalmadan güzel bir yaşam sürerler. Bu çalışmayı gönül rahatlığıyla tavsiye edebilirim. Bolca kitapla kalın..

UtançGökçen Erdoğan · Destek Yayınları · 202286 okunma

·

125 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.