İlk Perde!
Yuvarlanıp gittiğimiz bu dünya da küçük bir kitap arası verelim.
Anton Çehov 'un yazdığı Vanya Dayı aslında bizim ömrümüz gibi gerçi. Yani çok uzaklaşmayacağız hayattan. Sadece onu önceden yaşamış birilerine denk geleceğiz.
#193095869 . Bu gönderide Anton Çehov 'un en sevdiğim eseri olan 
Altıncı Koğuş 'un incelemesini yapmış ve orada paylaşmıştım kendisinin hayatını. Zorlu bir hayatı olmuştu hatırlarsanız.
Bu kitapta da diğer kitaptaki gibi iki uç yaşam görüyorsunuz. Zorluk nedir bilmeyen profesör ve sürekli çalışan işçi kesim. Yine bir doktor karşılıyor bizi. Doktor yine ömrünü çalışmakla tüketiyor. İlk başta toplumdan farklı olucam diye çırpınır lakin bir süre sonra tekdüze bir yaşam sürer ve taşra hayatından şikayet ederek bu yaşamın onu böyle yaptığını öne sürer. İşçi sınıfında olan arkadaşımız ise yine yaşamın onu körelttiğini yaşam savaşı verdiği için bir türlü refaha ulaşamadığını öne sürer. Ve yine doktor ile işçi sınıfındaki kişi kendini toplumdan üstün görüyor.
Üstteki paragraf 
Vanya Dayı ve Altıncı Koğuş kitabındaki benzerlikler aslında. Çehov iki kitabında benzer tiplemeler ele aldığına göre bize ne anlatmak istiyor? Ben şunu düşünüyorum. Çehov'un sancılı çocukluk dönemi ile doktor olduğunda iki karakterin ortak noktaları ve çarpışmalarını mı yansıtıyor acaba? Her seferinde kendi içsel hesaplaşmalarını anlatıyor gibime geliyor. Kendinden bile sakladığı içsel düşünceleri bu yolla bize aktarıyor. Çocukken ve gençliğinde bir süre başarısız olmasını ailevi ve ekonomik şartlara bağlandığını, edebiyat ve felsefe de bir öncü olmak istediğini ama hekimliğin getirdiği tek düzeliğin bunu engellediği? Dindar bir aile de yetiştiği için yasak olan tüm hayata karşı isyanını eserlerine mi kusuyor? HEkimlik yaptığı zaman halkın ona engel olduğunu ve ona karşı mı olduğunu düşünüyordu? Toplumda ki en iyi dostu 
Lev Tolstoy olduğu gibi doktoru anlayan kişi de her seferinde dini kendisiyle bağdaştıran biri oluyor.
Her iki eserde de Çehov tüylerimi diken diken ediyor. Çehov'un anlattığı şey hep yaşadıkları ve kendisi oluyor. Her seferinde de başka bir yönünü ortaya çıkarıyor. Eserin alt yapısını çok beğendim anlayacağınız.
Eserdeki çoğu kişinin adını hatırlamıyorum o yüzden kitap karakterlerini özellikleri ile anlatıyorum . Ben betimleme olmadan o karakteri çok fazla aklımda tutamıyorum. Tİyatro okumaya da bir altı ay ara vermek istiyorum. Evet , güzel ama ben kesinlikle betimlemenin insanıyım Gördükleri her şey zihnimde canlanmalı.
Eserdeki aşklara gelirsek. Ah güzel Sonya'cım. Bilmelisin ki bir insanın kalbini sevmeyi bilmeyen kişi aslında kendini de sevmiyordur. Sadece bir insanın dış görünüşünü sevmek bir heykeli sevmeye benzer. Senin kadar nahif biri daha iyilerini hak ediyor.
Sevgili profesör şahsen ben Vanya Dayıya katılıyorum. Sizin gücünüz kadınlardan geliyor. Çünkü kitapta başka hiçbir vasfınıza akıl erdiremedim.
Sevgili Doktor. Seni ilk baştan beri sevmiyorum. Bana çok ruhu yaşlı biri gibi geldiniz. Yaşlı değil. Ölü. Şayet insan duygularını anlamaktan uzak olan tek varlık ölüdür.
Vanya Dayı. Seni çok iyi anlıyorum aslında ama biraz kitabı 
Aşk-ı Memnu 'ya döndürmedin mi sence?
Söyleyeceklerim bu kadar ve perde kapanır
··
1.196 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.