En son annesinin, kucağında buharlı tren beklerken anımsıyordu annesini. Kaç yaşındaydı ki! En az yirmi sene geçmiş. Şehre hastaneye götürmüşlerdi galiba. Göğsüne yaslandığı annesinin kokusunu, kalbinin sesini anımsayabilmek için zorluyordu zihnini... Olmuyordu!
Hatırlayabildiklerine de, hatırlayamadıklarına da hüzünlendi.
Sayfa 134 - Metaformoz YayıncılıkKitabı okudu
··
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.