Bir an gözlerinizi kapar, "ne olacaksa olsun" der ve basarsınız tetiğe. Bir daha, bir daha. Yanınızdaki arkadaşınız korkar o da başlar ateş etmeye. Sağdaki mevzi, soldaki mevzi, derken bir bakarsınız ki, beş kilometrelik bir alanda bütün mevziler çılgınca ateş ediyordur. Kimse susturamaz bu ateşi. Çünkü hepsi aynı haldedir. Ateş etmek demek korkuyu yenmek demektir. Beş dakika kadar sürer bu ateş, yavaş yavaş ve kendiliğinden susar. Artık herkes uyanmıştır, daha doğrusu herkes korkusunu bastırmıştır. Yanda ateş edenleri görünce yalnız olmadığınızı anlamışsınızdır. Sinirleriniz yatışır, sakinleşirsiniz. Derinden bir oh çekip sabahı edersiniz, diğer arkadaşlarınız gibi.
Bu duyguyu herkes bilmez, yaşayan bilir. Bu duygu anlatılmaz yaşanır. Ama bu bir gece değil ki, çok gece çok, insana, hoş geldin ölüm, dedirtecek kadar çok.
Sayfa 102
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.