“Osmanlı toprak düzeni bir servaj (kölelik) düzeni miydi?” sorusunu getirmektedir. Görünüşte bazı benzerliklere rağmen
Osmanlıdaki sipahi-köylü ilişkisi ve batıdaki senyör-serf ilişkisi (servaj usulü) birbirinden oldukça farklı bir realiteye sahiptir. Her şeyden önce sipahiler, ellerine geçirdikleri geniş toprakları kendileri işleyen ve başkasına işlettiren Avrupa’daki lord, dük, senyör gibi ayrıcalıklı bir sınıf değildir. Sipahi devletin memurudur. Orta çağ Avrupası örneğinde senyörlerin serfler üzerinde başta angarya olmak hakları vardır, yani, bu düzende keyfilik egemendir. Serfler istenildiğinde toprakla birlikte alınıp satılan köle konumundadır. Osmanlıda ise sipahi-köylü ilişkisi kanunnamelerle düzenlenmiştir, köylü, toprak mülkiyeti dışında hür insanın sahip olduğu tüm haklara sahiptir. Kaldı ki, Osmanlı toprak düzeninde, kanunlara uygun işletildiğinde toprağın işletme hakkı sürekli olarak babadan oğula geçmektedir. Bu ise özel mülkiyet hakkına benzer
bir sonuç doğurmaktadır.
Sayfa 19Kitabı okudu
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.