Merhaba güzel insanlar... Sessizce sev gözlerinle konuş benimle. Sessizliğin en kuytu köşelerinden gözlerinle seslen bana. Herkesin bağırarak konuştuğu herkesin her şeyi bildiği, dünyada sadece sus. Seslen ki gözlerimle cevap vereyim sana cümlelerimizi kelimeler değil bakışlarımız kursun. Gözlerindeki her bakış; bir cümle, bir kelime ,bir harf ,bir nokta olsun mesela. "Gözler Kalbin Aynasıdır" sessizliğin en derinlerinden duygularını ,gözlerine yansıt bana. KIzgınlığı ,nefreti ,sevgiyi, hüznü aşkı gözlerinle anlat bana. Sessizce Sev kelimelere ihtiyaç duymadan aşkını kainata haykırmadan usulca sessizce sev... Oysa aşığın feryadı susuşunda gizlidir. Sessiz kalır sevdiğine kainattan habersiz, son yanından izinli ne kadar seviyorsa gözlerindeki feryat o kadar derindir aşığın. Tek isteği söyleyemediklerini göz göze gelince bir bakışa sığdırmaktır aslında o yüzden anı yaşar , ne gelecekteki hayallerdedir haklı ne de geçmişin tozlu raflarında şimdidedir aklında hep çünkü kalbinin feryatlarını bir anlık bakışmaya sığdırır. Sevenlerin göz göze gelişi içindeki aşkı feryadı ,mutluluğu ,hüznünü anlatmaya başladığı zaman dilimidir ne gelecekte göz göze gelmeyi hayal eder ne de geçmişte göz göze geldiğini hatırlar sadece göz gözü olmayı yaşar aşığın zamanı sadece "şimdiki zamandır " Gözlerin buluştuğu bakışların konuştuğu zaman dilimin seçerken kendine Hayat yolculuğunda insanlar sevdalarını hep sol yanında taşır. Sevdasını bulmak istiyorsa her gittiği yerde yanında götürmeli. Hayat yolculuğunda sevdasıyla koşmalı hayatım tüm güzelliğini ,heyecanını hüznünü sol yanındaki Sevdası ile yaşamalı insan Sevdasına son verdiği durak ise ilahi aşkı kavuştuğu zaman dilimidir... Küçük bir dünyanın içinde koca dünyalar kurduk kendimizi. Saygıyı ,değer vermeyi ,nezaketi unuttuk kim olduğumuzu nereden geldiğimizi düşünmeden yaşamaya başladık. Güzelliği gözlerde değil de yapmacık gülüşlerde bulmaya çalıştık hep, kaç kalbi sardık şimdiye kadar kaç kişinin kalbine umut filizleri ektik kaç yetimin yüzüne tebessüm olduk. Biz insan olmaya çalışırken insanlığı unuttuk asıl! Kaç kişi empati yapıp açlıktan ölümün pençelerini hapsolmuş masum bir çocuğun yerine koydu kendine kaçımız o gözlerden damlayan yaşı yüreğinde hissetti. Merhametin büyüttüğü empatiye hangimiz sahip çıkabildi.

Beni Sessiz de Sevebilir misin?Kemal Sayar · Timaş Yayınları · 20143,571 okunma

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşegül