Gel artık dindir şu ıstırabımı!
Kuşlar da konmaz oldu pencereme, çiçekler açmaz oldu...
Bu beden hayattan tat almaz oldu.
Gel artık dindir şu ıstırabımı!
Yazdırma artık bana bu dizeleri, dindir şu nağmeleri.
Bitsin artık yorgun argın, umutsuz uyanışlarım;
İçime içime işleyen sessiz haykırışlarım,
Gel artık dindir şu ıstırabımı!
Neşter işlemez, dikiş tutmaz bir yaradır
Deşme artık kanatma bu yaramı.
Tabip sen koş, yoksa umutsuz bir sabahın kör karanlığında bulamayabilirsin artık bu naçiz bedenimi.
Söylenecek çok söz, yazacak çok dize var ama
Gel artık dindir şu ıstırabımı...