Hayata esaslı yolculuk
İnsanları yargılarsan özgür olamazsın.
Yolu kaybetmemenin tek yolu, ruha dokunmaktır; kendinizin, insanların ve tabiatın ruhuna…
Ruhunuz huzurluysa fiziksel rahatsızlık fazla bir anlam ifade etmiyor .'
Her pedalda coğrafya değişiyor insan hep aynı.”
Doğadan uzaklaştıkça ,masumiyet kayboluyor'
Çünkü yabana doğru değil, yaşama doğru bir yolculuk yapıyordum. Yaşadıkça öğreniyor ve öğrendikçe daha mutlu yaşıyordum'
Hayret edilemeyen bir hayat, karanlık bir hücrede ömür tüketmeye benzer.’
Bazı yaralarımız sonradan acıtır canımızı, bazıları da farkında olmadan kendiliğinden iyileşir. Aylardır yollardaydım, bu yüzden yol yorgunuydum.
Gerçi yol, insanı olgunlaştırıyor. Yol yorgunlu biraz da “ol”yorgunludur. Ben de yollarda “ol”maya çalışıyordum “hamdım, yandım, piştim” diyebilecek miydim?”
Bu ülkenin doğusu batısı kuzeyi güneyi hiç farketmiyor,kültürler ve yaşam tarzları farklı olabilir ancak birleştirici yanları daha fazladır.Önemli olan ayrıştırıcı yönleriyle değil birleştirici yönleriyle bakabilmektir,işte ozaman insanlar birbirlerini daha çok sever ,saygı gösterir ve sahiplenir.”
Günlerimin çoğunu yaşadıklarımı düşünerek geçirdim.Bu yolculukta ne kadar çok hayret ettiğimi fark ettim. İnsan gerçekten hayret edebilmeli. Hayret edilemeyen bir hayat, karanlık bir hücrede ömür tüketmeye benzer. Hayret etmek nefestir, hayret etmek umuttur, hayret etmek yaşamaktır. Ve ben her gün hayret ediyordum.”
"Her insanın dinlemeye değer bir hikayesi vardır. Yeterki ona temas edelim, dokunalım ,kulak kabartalım ,anlamaya çalışalım.Kim bilir,belki de ilgilenmediğimiz için hayatımızı değiştirecek hikayenin yanından sessizce geçip gitmişizdir…”
“İnsan insana ve tabiata dokundukça insan kalır”
“Çok okuyan mı bilir çok gezen mi “
Çok gezen derim
Okumak zihninde canlandırdığın kadardır,gezmek zihninde canlardıdığının fazlasına ulaşmak dahasını görmektir…
Bu kitap Yeşile ,doğaya özleminden İstanbul’un trafiğinden ,gürültüsünden,yaşam hızından uzaklaşmak isteyen @hasansoylemez ‘in Türkiyeyi cebinde beş kuruşu olmadan ,kredi kartlarını kırarak “yola revan oldum “ deyip uzun bir yolculuğa çıkmasıyla gezdiği yerleri ve hayatına konuk olduğu insanların yaşamını anlatır .
Türk milletinin misafirperverliğini her satırında bizlere hissettirir.İstanbul’dan Gürcistan Ermenistan sınırına ulaşan 8 aylık bir hayat yolculuğu ,Öz’e dönüş yolculuğu
Bisikletine “Kurtik” ismini koyuyor ve en yakın arkadaşıyla insanların hayatlarına misafir oluyor…
@hasansoylemez ‘e göre
“Bisiklet, dünyanın en günahsız ve en masum ulaşım aracıdır.
Çok ucuz, sağlıklı ve çevrecidir.
Doğaya hiçbir zararı olmaz.
Bisiklet, bir iletişim aracıdır; uzun yollarda insanlarla ve kendimizle tanışmamızı sağlar.
Bisikletle zamanı yavaşlayarak yaşıyorsun, hızdan uzaklaştıkça yaşadığını hissediyorsun.Bisiklet en yakın arkadaştır. Kimi zaman çocukluk, kimi zaman olgunluk, çoğunlukla Öz’e dönüştür. Bisiklet tek kişiliktir, pedal döndükçe çok kişilik olur, isyandır, özgürlüktür, huzur, mutluluktur.”
“Çünkü yabana doğru değil, yaşama doğru bir yolculuk yapıyordum. Yaşadıkça öğreniyordum ve öğrendikçe daha mutlu yaşıyordum…”
Severek okuduğum kitabın en sevdiğim cümleleri ve yorumunu bu kadar.
Sevgiler 
Hasan Söylemez 
Kahvekokulukitaplar1 🩵
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.