İnsan davranışına kısıtlamalardan tamamen azade olduğu doğru değildir. Dünya üzerindeki hiçbir şeyi böylesi bir ayrıcalığı tatmış değildir. Evrenin bir parçası olan her varlık, geri kalan varlıklarla ilişkilidir. Bu onun doğası ve tezahür etme biçimine buna uygun olarak sadece kendisine değil, nihayetinde kendisini kısıtlayan ve düzenleyen varlıklara bağlıdır. Burada, inorganik dünya ile düşünen kişi arasında sadece bir derece ve form farkı sözkonusudur. İnsana karakterini veren ayrıcalık, varlığına rıza gösterdiği bağların fiziki değil ahlakî, yani sosyal bağlar olmasıdır. İnsan, kendisini ona acımasızca dayatan bir maddi ortam tarafından değil, kendi varlığını önceleyen bir bilinç, varlığını hissettiği üstün bir şey tarafından yönetilir. Varlığının daha büyük bir kısmı bedenini açtığı için diyor ki bedenin boyunduruğundan kaçsa da toplumun boyun durumuna tabiidir. Gelgelelim toplum, sancılı bir buhranla ya da hayırlı ama apansız geçişlerde çalkalandığında da bu etkiyi sergileme yeteneğini geçici olarak kaybeder işte intihar eğrilerindeki ani yükselme tam da bu dönemlerde kendisini gösterir. ‘  Emily Durkheim, Suicide: A study of sociology’
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.