Artık onu dinlemedim; kimi zaman gülümsedim, kimi zaman, elimi dudaklarıma götürüp, sus, dedim, çalıştım. Nihayeti bu adam, bir insandır! Yaşamakta.. Yaradan'ı var.. Yaradan'a olan saygımdan, açmayayım ağzımı... Böyle Yunusça, dervişlikler tasladığım oluyor bazen, oysa ne haddime! Kendi kendimi alaya alıp gülümsüyorum...
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.