Önümde öfkenin, gözyaşının, kan revanın, yıkık döküklüğün hakim olduğu bir tablo. Tablonun bir köşesinde eğreti duran iki karakter: Yusuf, Muazzez. Yusuf... Elimden gelse onu bu tablodan çekip alacak, en güzel mevkiilere, güzel insanların meclisine, Muazzez'le huzur dolu yuvaya sahip bir tabloya yerleştirerek kırılmış gönlünü taltif edecektim. Fakat kabil değil değiştiremiyorum. Nazilli'nin Kuyucak Köyü'nde bir cinayet haberiyle başlıyor kitap. Annesi ve babası eşkıyalar tarafından öldürülmüş bir çocuk, büyük bir metanet ve korkusuz bir yürekle yetkililer gelesiye kadar anne babasının başında bekliyor. Kaymakam geldiğinde bu korkunç manzara karşısında yiğitçe tavır sergileyen bu delikanlıyı evlatlık almaya karar veriyor ve başlıyor Yusuf'un hikâyesi. Okuma yazma öğrensin, biraz da gelişerek büyüsün diye okula gönderilen Yusuf, okuma yazma öğrendikten sonra okula gitmekten cayıyor. Ona göre okulda öğretilen şeyler lazım şeyler değil, kendisi hayatın içinde gerekli olan şeyleri bir şekilde öğrenir zaten. Ve dediği oluyor, hayatında hiç istemeyeceği kadar çok şey öğreniyor. Bir bayram sabahı kardeşi Muazzez ve arkadaşı Ali ile beraber bir parkta başlarından geçen bir olay ile hayatının dizginleri, güçlünün iktidarını sürdüğü kimseler tarafından ellerinden alınıyor. "İstediğim gün hayatımı değiştirebilirim" diye düşünen Yusuf'un karşısında güç, hırs, öfke, intikam bir dağ gibi duruyor ve dilediğince hareket etmesini engelliyor. Bazı bölümleri geçiştirilerek anlatılmış (Yusuf'un ailesi neden öldürüldü'nün cevabı yok kitapta.) ya da eksik bırakılmış olsa da (Kübra ve annesine ne oldu, Yusuf'la neden yolları kesişti?) genel itibariyle çok güzel bir kitaptı. Keyifle okudum. Yusufların arttığı, Şakir ve babası Hilmi Bey gibi fabrikatör bozuntularının köküne kibrit suyunun çakıldığı bir dünya diliyorum hepimize.

Kuyucaklı YusufSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 2021175,4bin okunma

·

74 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İkindi güneşi.