BİR ACAYİP ADAM
(…)
Nereden geldiğini bilmezdim,
Kimsesizdi,
Belki kimliksizdi,
Onun macerası onu ilgilendirirdi;
Kimseye ilişmezdi…
Bir şeylere küfrederdi hep,
Tedirgin bir balık gibi uyurdu.
Bazen kaybolurdu, arardım.
Yağmurun altında dururdu.
Bir kalın kitabı vardı,
Cebinde dururdu, her gün okurdu.
Ben bir şey anlamazdım,
Kapağını seyreder, duymazdım.
Sakallı bir resimdi, kimdi;
Ne kadar mütebessimdi!
Sordum bir gün Suphi’ye:
Söylediklerini niye anlamıyorum, diye.
Bildiklerini, dedi, yüzleştir hayatla,
Ve sınanmaktan korkma!.
Doğru ile yanlışı,
Ancak o zaman ayırabilirsin
Ve O’nu anlayabilirsin…
(…)
Sayfa 8Kitabı okudu
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.