Yaşamımda böyleydim, geri kalan günlerimde de böyle olacaktım. Buna ikna olduğum günlere eriştiğimi hissediyorum. Fıtratımı adım adım kabulleniyorum. Ruhum kir pas içinde çürürken bir bunalıma hasret duyuyor, bunu kişiliğine katmak için provalarını yapıyor ve ben de öylece durmaktan başka hiçbir şey yapamıyorum. Bu umumiyetin maskesini atamıyor, insanlığa sahte bir görünümde karışıyor ve toplumdan geri çekilmek için tüm çabamı tüketiyorum. Yaz ayları beni bekliyor, her sene olduğu gibi zifiri kabuğuna kapatıyordu.. Buraya ait olduğumu vurgular, beni bu duygu durumuna iyice hapseder çürütürdü her sene. Zihnimin tenha görüntüsünde gürültülerle boğuluyor yine de yalnızlığa toz konduramıyorum. Farklı bir mizaca ait olduğumu düşünür, ruhsal cenazelerimi ağırlar ve bunu kabiliyetin basamakları olarak düşünürüm. İçimdeki son cenazemi ağırlamak için didinip gün sayıyorum. Sayılı gün çabuk geçer de sayılı bir yaşam tez biter mi? Yalnızca bekleyip kıvranıyorum şu hayatta.
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.